Osteoporozę najczęściej kojarzy się jako kobiecą chorobę rozwijającą się podczas menopauzy. Sporo w tym prawdy, kobiety na to schorzenie narażone są bardziej niż mężczyźni, a przyczynia się do tego właśnie zmniejszone w okresie przekwitania wydzielanie estrogenów, odpowiedzialnych za utrzymywanie właściwej gęstości kości. Nie jest to jednak pełny obraz choroby. Co jeszcze sprawia, że chorujemy na osteoporozę? Dlaczego musimy ją leczyć, nawet kiedy nie odczuwamy bólu?
Osteoporoza to konsekwencja starzenia się naszego szkieletu. Polega na stopniowej utracie składników mineralnych kości. Kobiety są na nią narażone już około 40. roku życia, mężczyźni po 45. Demineralizacja kości jest procesem nieuniknionym, ale fizjologiczna utrata minerałów nie jest równoznaczna z chorobą. To znaczy, że nie każdy wraz z wiekiem zachoruje na osteoporozę. Czynniki nasilające problem to:
- nieprawidłowa dieta uboga w wapń, witaminę D, za to bogata w produkty zawierające substancje antyodżywcze blokujące prawidłowe przyswajanie wapnia; także niedożywienie,
- nałogi – palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu,
- niska aktywność fizyczna,
- niewystarczająca ekspozycja na słońce.
Opisana wyżej choroba to wariant pierwotny. Wyróżnia się ponadto wariant wtórny, czyli osteoporozę wywołaną innymi chorobami (nadczynność tarczycy, cukrzyca, przedwczesna menopauza, przewlekły reumatyzm) lub stosowaniem określonych leków.
Wczesna i dokładna diagnoza osteoporozy ma bardzo duże znaczenie. Przez wiele lat może bowiem przebiegać zupełnie bezobjawowo. Ten, kto nie przykłada wagi do badań kontrolnych, o chorobie zwykle dowiaduje się… gdy niespodziewanie złamie jakąś kość. Osteoporoza ponadto powoduje obniżenia wzrostu, garbienia się i problemów z poruszaniem. W pewnym momencie rozwoju choroby pojawia się także ból. Często dotyka kręgosłupa. Może też dochodzić do złamań kręgów. Najczęściej łamiącymi się w wyniku osteoporozy kośćmi są kości przedramienia oraz szyjki kości udowej.
Jak leczy się osteoporozę?
Chorobę leczy się głównie przez przyjmowanie leków doustnych. Terapia jest długotrwała, często trwa aż do końca życia. Niezbędna jest suplementacja wapnia i witaminy D. Do tego dochodzi odpowiednia profilaktyka, która ma na celu zmniejszenie ryzyka złamań oraz działania mające na celu uśmierzenie bólu. W tym przypadku sprawdzonym sposobem jest noszenie różnorodnych ortez. Np. gorset ortopedycznyodciąża żebra i wspiera kręgosłup, a także wspomaga regenerację, jeśli doszło do złamania żebra.
